تربیت و پرورش کودکان وظیفه ای برای والدین است و همه ما می خواهیم به خوبی از عهده این کار برآییم. یکی از بزرگترین نگرانی های والدین این است که آیا فرزندشان درست بار می آید؟ همه ی ما می خواهیم که فرزندانمان با این توشه ی تعلیمات و تربیت در آینده از عهده ی مشکلات خود بر آیند.می خواهیم که با صبر و تحمل خود بتواند با فکر باز به مشکلاتش بیاندیشد تا بهترین راهکار را انتخاب کند. اما این صبر و تحمل را چه زمانی و چگونه به او آموزش دهیم؟
صبر و تحمل یعنی داشتن نگرشی عمیق و احترام به تفاوتهایی که در میان مردم وجود دارد. در اصل این مسئله مدارا کردن با نژادها و مذاهب گوناگون است، اما شامل مدارا با جنسیت مخالف و افرادی که دارای اختلالات ذهنی و جسمی هستند نیز می باشد.
تحمل یعنی احترام و درک دیگران، ارزش نهادن به تفاوتها، شکافهای فرهنگی، رد نظرات نا عادلانه، کشف زمینه های مشترک، و ایجاد پیوندهای جدید. تحمل، از بسیاری جهات نقطه مقابل تعصب می باشد.
ولی آیا تحمل، یعنی قبول کردن تمام رفتارها؟ مطمئنا نه. رفتارهایی که باعث آزار و اذیت دیگران می شوند را نباید تحمل کرد. تحمل یعنی قبول کردن افراد به آنچه که هستند و نه قبول رفتارهای زشت و ناپسند آنها. تحمل، یعنی رفتار کردن با دیگران طوری که دوست دارید با شما برخورد شود.